Filters

Search for: [Abstract = "Pośmiertna diagnostyka zaawansowanego zawału mięśnia sercowego nie stanowi trudności. W przypadku jednak wczesnych faz martwicy już na etapie badania makroskopowego niemożliwe jest odróżnienie strefy zawału od prawidłowego mięśnia. Ten fakt, przy podejrzeniu sercowej przyczyny zgonu, rzutuje na sposób pobrania i ilość materiału, a także determinuje dalsze badania. Diagnostyka histopatologiczna wczesnego zawału mięśnia sercowego z użyciem rutynowego barwienia jest również niewystarczająca. Konieczne jest zastosowanie dodatkowych technik specjalnych, mających na celu rozstrzygnięcie istniejących wątpliwości i ostateczną weryfikację rozpoznania. Celem pracy było wdrożenie techniki barwienia immunohistochemicznego C9, wykrywającego wczesny zawał mięśnia sercowego, dla celów pośmiertnej diagnostyki sądowo\-lekarskiej, opracowanie zasad interpretacji wyników i porównanie z metodą Nielsena\-Selye’go. Przedmiotem badań były wycinki pobrane z mięśnia sercowego w 90 sekcji zwłok. W grupach badanych znalazły się\: zawały mięśnia sercowego rozpoznane sekcyjnie i potwierdzone w badaniu rutynowym \(5\), zawały mięśnia sercowego rozpoznane klinicznie, nie potwierdzone w badaniu sekcyjnym i diagnostyce rutynowej \(5\), nagłe zgony wskazujące na ostrą niewydolność krążenia z przyczyn sercowych \(50 przypadków\) oraz grupy kontrolne \(30\). Przeprowadzone badania wykazały swoistość odczynu immunohistochemicznego C9 dla niedokrwiennego uszkodzenia mięśnia sercowego. Potwierdziły także większą wartość diagnostyki immunohistochemicznej nad dotychczas stosowaną metodą Nielsena\-Selye’go."]

Number of results: 0

No results. Change search criteria.

This page uses 'cookies'. More information