Search for: [Abstract = "Pośmiertna diagnostyka zaawansowanego zawału mięśnia sercowego nie stanowi trudności. W przypadku jednak wczesnych faz martwicy już na etapie badania makroskopowego niemożliwe jest odróżnienie strefy zawału od prawidłowego mięśnia. Ten fakt, przy podejrzeniu sercowej przyczyny zgonu, rzutuje na sposób pobrania i ilość materiału, a także determinuje dalsze badania. Diagnostyka histopatologiczna wczesnego zawału mięśnia sercowego z użyciem rutynowego barwienia jest również niewystarczająca. Konieczne jest zastosowanie dodatkowych technik specjalnych, mających na celu rozstrzygnięcie istniejących wątpliwości i ostateczną weryfikację rozpoznania. Celem pracy było wdrożenie techniki barwienia immunohistochemicznego C9, wykrywającego wczesny zawał mięśnia sercowego, dla celów pośmiertnej diagnostyki sądowo\-lekarskiej, opracowanie zasad interpretacji wyników i porównanie z metodą Nielsena\-Selye’go. Przedmiotem badań były wycinki pobrane z mięśnia sercowego w 90 sekcji zwłok. W grupach badanych znalazły się\: zawały mięśnia sercowego rozpoznane sekcyjnie i potwierdzone w badaniu rutynowym \(5\), zawały mięśnia sercowego rozpoznane klinicznie, nie potwierdzone w badaniu sekcyjnym i diagnostyce rutynowej \(5\), nagłe zgony wskazujące na ostrą niewydolność krążenia z przyczyn sercowych \(50 przypadków\) oraz grupy kontrolne \(30\). Przeprowadzone badania wykazały swoistość odczynu immunohistochemi"]

Number of results: 1