Search for: [Abstract = "Pacjentom podawano do pęcherza moczowego 50 ml 8\-milimolowego roztworu chlorowodorku estru kwasu amninolewulinowego w buforze fosforowym tzw. Hexvix\-u na co najmniej jedną godzinę przed cystoskopią. Następnie pacjenci byli poddawani lokalnej lub ogólnej anestezji, pęcherz moczowy był opróżniany z moczu i fotouczulacza, a później badany endoskopowo. Najpierw przeprowadzano cystoskopię w świetle białym. Liczba i lokalizacja zmian oraz miejsc podejrzanych była klasyfikowana, jako raki lub Cis – miejsca podejrzane i nanoszona na diagram pęcherza moczowego kolorem niebieskim. Następnie pęcherz był kontrolowany z wykorzystaniem cystoskopii fluorescencyjnej. Wszystkie zmiany opisane, jako guzy i miejsca podejrzane uwidocznione jedynie w świetle ultrafioletowym były nanoszone czerwonym kolorem na diagram pęcherza moczowego obok naniesionych już wcześniej na niebiesko zmian widocznych w cystoskopii w świetle białym. Cystoskopia fluorescencyjna była traktowana, jako badanie uzupełniające w stosunku do cystoskopii w świetle białym, a nie, jako jej zastępstwo. Ze wszystkich miejsc zaznaczonych na diagramie pęcherza moczowego opisanych, jako raki i zmiany podejrzane pobierano kleszczykami wycinki do badania histopatologicznego i umieszczano w oddzielnych buteleczkach, wszystkie opisane zmiany były resekowane. Pobierano również materiał z dna po elektroresekcji guza, który był osobno przesyłany do badania histopatologicznego. Zabiegi były przeprowadzane przy użyciu aparatury firmy STORZ\: lampy ksenonowej D \- Light z podwójnym źródłem światła, generującej światło ultrafioletowe o długości fali 405 nm, kamery TELECAM SL\-PDD posiadającej odpowiednie filtry do rejestracji obrazu cystoskopowego w ultrafiolecie oraz optyki ze zintegrowanym światłowodem, wyposażonej w filtry umożliwiające obserwację pęcherza moczowego w świetle białym i ultrafioletowym. Wyniki Rozpoznanie ostateczne raka urotelialnego pęcherza moczowego lub dysplazji postawiono u 52 \(65%\) z 80 poddanych badaniu chorych, z czego u 36 \(45%\) chorych był to wynik badania histopatologicznego materiału pobranego ze zmian widocznych w świetle białym, a 16 \(20%\) chorych miało postawione rozpoznanie na podstawie badania histopatologicznego materiału pobranego ze zmian widocznych w cystoskopii fluorescencyjnej. Dzięki cystoskopii przeprowadzanej w świetle białym rozpoznano\: dysplazję u 2 chorych, TaG1 u 9 chorych, TaG2 u 6 chorych, T1G1 u 11 chorych, T1G2 u 5 chorych, T1G3 u 3 chorych, nie rozpoznano ca in situ. Uzupełnienie cystoskopii przeprowadzonej w świetle białym diagnostyką fotodynamiczną pozwoliło na postawienie rozpoznania dysplazji u 10 chorych, T1G1 u 1 chorego, T1G2 u 1 chorego, T1G3 u jednego chorego oraz ca in situ u 3 chorych. Razem 52 chorych. Analizowano również u ilu chorych wykryto dodatkowe zmiany na poszczególnych ścianach pęcherza moczowego. W świetle ultrafioletowym rozpoznawano dodatkowe guzy na ścianie prawobocznej u 13 chorych, na ścianie tylnej u 12 chorych, na ścianie lewobocznej u 10 chorych, w trójkącie u 6 chorych, w szczycie pęcherza u 4 badanych, w cewce moczowej u 2 chorych oraz na ścianie przedniej u 1 chorego. Analizowano również wyniki przeprowadzonych badań pod kątem liczby rozpoznanych dodatkowo zmian nowotworowych i dysplastycznych dzięki zastosowaniu PDD, a nie w aspekcie postawionych diagnoz, ponieważ zmiany u poszczególnych chorych mogą być mnogie, a rozpoznania postawione na podstawie materiału pobranego ze zmian widocznych w cystoskopii światła białego i cystoskopii fluorescencyjnej mogą się pokrywać. Na ogólną liczbę rozpoznanych zmian dysplastycznych i nowotworowych 89 \(100%\) w świetle białym wykryto 54 \( 60,67%\) zmiany. Były to\: 2 \(2,24%\) zmiany dysplastyczne, 18 guzów \(20,22%\) TaG1, 6 guzów \(6,74%\) TaG2, 16 zmian nowotworowych \(17,97%\) T1G1, 8 zmian nowotworowych \( 8,98%\) T1G2 oraz 4 zmiany nowotworowe \(4,49%\) T1G3."]

Number of results: 0