Search for: [Abstract = "Pacjenci z zespołem chorego węzła mogą być leczeni za pomocą implantacji rozrusznika przedsionkowego lub przedsionkowo – komorowego. Celem badania jest analiza skuteczności i bezpieczeństwa obu typów stymulacji na bazie pacjentów Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II w zakresie przeżycia, rozwoju migotania przedsionków i reoperacji.W okresie od stycznia 2003 do czerwca 2010 retrospektywnie przeanalizowano 1355 pacjentów poddanych pierwszorazowej implantacji kardiostymulatora z powodu SSS z zachowanym przewodzeniem AV. W grupie AAI\(R\) znalazło się 86 a w grupie DDD\(R\) 723 pacjentów. Średni czas obserwacji wyniósł 52mc±25 \(AAI\-65mc±27 \; DDD\-50mc±24\). W grupie AAI zmarło 13 \(15,1%\) osób vs 92 \(12,7%\) osób w grupie DDD p=0,45\; Pilna reoperacja dotyczyła w grupie AAI 23 \(27%\) vs 62 \(8,5%\) osoby w grupie DDD p>0,01. Z czego operacyjna zmiana rytmu wymagała zabiegu u 13 \(15%\) w AAI vs 1 \(0,14%\) w DDD p>0,01. Powikłania elektrodowe w AAI 6 \(6,9%\) vs 49 \(6,7%\) DDD. Rozwój migotania przedsionków 8 \(9,3%\) w AAI vs 81 \(11,2%\) DDD p=0,23\; Z czynników ryzyka w kierunku migotania przedsionków wykazano zespół tachy – brady HR 11,31 oraz brak leczenia antyarytmicznego HR 4,23\; Rozwój utrwalonego migotania przedsionków, zgonów nie różnił się pomiędzy oboma grupami. Ryzyko reoperacji było nieznacznie wyższe dla pacjentów z grupy AAI. U pacjentów z zespołem chorego węzła nie ma"]

Number of results: 1