Filters

Search for: [Abstract = "Oznaczenie składu masy ciała zostało przeprowadzone metodą bioimpedancji, stężenia adipokin były oznaczane metodą immunoenzymatyczną \(ELISA\) w czterech punktach czasowych\- przed wprowadzeniem EEN, po zakończeniu EEN, oraz w 20 tyg. i 52 tygodniu. W grupie kontrolnej badania były przeprowadzone jednorazowo. Wyniki\: W momencie rozpoznania ChLC niedobór masy ciała występował u 35% chorych. W porównaniu z wartościami referencyjnymi, zmniejszone wartości beztłuszczowej masy ciała stwierdzono u 54% pacjentów z ChLC, w tym u 41% z prawidłowym BMI, a wskaźnika beztłuszczowej masy ciała u 74% chorych. 69% pacjentów z ChLC nie wykazywała niedoborów masy tłuszczowej. W porównaniu do grupy kontrolnej pacjenci z ChLC wykazywali znamiennie mniejsze wartości zarówno beztłuszczowej \(p = 0,032\), jak i tłuszczowej masy ciała \(p = 0,005\). U 65% badanych z ChLC wartości kąta fazowego były poniżej 5 stopnia i w porównaniu do grupy kontrolnej, były znamiennie mniejsze \(p = 0,003\). Wartości kąta fazowego wysoce korelowały z wskaźnikiem suchej masy ciała \(r = 0,761, p < 0,001\), suchą masą ciała \(r = 0,758, p < 0,001\) i beztłuszczową masą ciała \(r = 0,702, p < 0,001\). Po leczeniu żywieniowym, uzyskano poprawę stanu odżywienia i znamienne zwiększenie BMI \(p < 0,001\). EEN powodowało istotny wzrost suchej masy ciała \(p = 0,001\), beztłuszczowej masy ciała \(p < 0,001\) i masy tłuszczowej \(p < 0,001\). W 52 tyg. obserwowano najwyższe wartości suchej masy ciała i beztłuszczowej masy ciała, a wartości kąta fazowego były znamiennie wyższe w porównaniu do ich wartości przed leczeniem żywieniowym \(p = 0,001\). Podobnie jak przed leczeniem żywieniowym zarówno po zakończeniu EEN jak i w 20, i 52 tyg. BMI wysoce korelowało z tłuszczową masą oraz obserwowano bardzo wysoką korelację między kątem fazowym, a beztłuszczową masą ciała. Przy rozpoznaniu ChLC stężenie chemeryny \(p < 0,001\) i rezystyny \(p < 0,001\) były istotnie większe, natomiast stężenie leptyny istotnie mniejsze \(p = 0,004\). Nie wykazano różnic stężeń wisfatyny i adiponektyny. Obserwowano znamienne większe stężenie leptyny u dziewcząt zarówno w ChLC jak i grupie kontrolnej. U pacjentów z nowo rozpoznaną ChLC stwierdzono ujemną korelację między stężeniem wisfatyny i masą tłuszczową \(r = \(\-\) 0,344, p = 0,024\) oraz między stężeniem wisfatyny i wskaźnikiem tłuszczowej masy ciała \(r = \(\-\) 0,344, p = 0,020\). Po zakończeniu leczenia żywieniowego istotnie zwiększyło się stężenie leptyny \(p = 0,013\) natomiast zmniejszyło stężenie rezystyny \(p = 0,002\). Wnioski\: Wyłączne, dojelitowe leczenie żywieniowe było skuteczne zarówno w indukcji remisji klinicznej, jak i wywierało korzystny wpływ na poprawę stanu odżywienia i składu ciała. Pacjenci pediatryczni z nowo rozpoznaną ChLC w większości prezentowali prawidłową masę ciała, wykazując jednocześnie zaburzenia składu ciała, głównie pod postacią zmniejszonej beztłuszczowej masy ciała. BMI, które korelowało z tłuszczową masą ciała nie jest wystarczająco precyzyjnym narzędziem do oceny stanu odżywienia chorych. Kąt fazowy korelował z suchą masą ciała, beztłuszczową masą ciała oraz stężeniem albumin, nie wykazując korelacji z tłuszczową masą ciała. Ocena jego przydatności do określania stanu niedożywienia i niedoborów białkowych wymaga dalszych badań na większej liczebnie grupie pacjentów. Pacjenci z nowo rozpoznaną prezentowali zróżnicowane stężenia adipokin, a leczenie żywieniowe indukujące remisję miało wczesny, przeciwstawny wpływ na stężenia leptyny i rezystyny. Zmniejszenie stężenia rezystyny może mieć korzystny wpływ na uzyskanie remisji klinicznej."]

Number of results: 0

No results. Change search criteria.

This page uses 'cookies'. More information