Search for: [Abstract = "Opracowaną w Katedrze Chemii Nieorganicznej i Analitycznej metodę chromatograficzno\-densytometryczną wykorzystano do jakościowego i ilościowego oznaczenia pefloksacyny oraz produktów jej fotodegradacji. Zbadano stabilność pefloksacyny poddanej naświetlaniu bez udziału jonów metali oraz w obecności jonów metali. Badania prowadzono w roztworach obojętnych, kwasowych i zasadowych oraz w fazie stałej. Wykazano, że jony wybranych metali tj. Al \(III\), Cu \(II\), Zn \(II\) i Fe \(III\) nasilają lub spowalniają proces fotodegradacji pefloksacyny w różnym stopniu, zależnym od rodzaju jonu, odczynu środowiska i czasu naświetlania. Zarówno w roztworach jak i w fazie stałej rozkład pefloksacyny zachodzi zgodnie z kinetyką dla reakcji pierwszego rzędu. Najszybciej rozkład pefloksacyny przebiega w środowisku zasadowym \- kOH\- = 11,515·10\-3\[h\-1\], wolniej w kwasowym \- kH\+ = 8,981·10\-3\[h\-1\] i w środowisku obojętnym \- k H\+\/ OH\- = 4,60·10\-3\[h\-1\], a najwolniej w fazie stałej \- k=18,424·10\-4\[h\-1\]. Obliczone wartości t0,1 i t0,5 pozwoliły stwierdzić, że najszybciej fotodegradacja pefloksacyny przebiega w obecności jonów Al \(III\) w środowisku obojętnym oraz w obecności jonów Al \(III\) i Zn \(II\) w środowisku kwasowym. Fotodegradację spowalniają jony Cu \(II\) i Fe \(III\) podczas naświetlania roztworów obojętnych i kwasowych, i wszystkie jony metali objęte badaniem w roztworach zasadowych. Określono tożsamość p"]

Number of results: 1