Search for: [Abstract = "Dysfunkcja śródbłonka nierozerwalnie wiąże się z niewydolnością serca. Klinicznie, najczęściej niewydolność serca ma podłoże niedokrwienne. Jednak, dysfunkcja śródbłonka pojawia się również u pacjentów z niewydolnością serca o etiologii innej niż niedokrwienie. Mechanizm tego zjawiska nie jest w pełni poznany. Celem mojej pracy było opisanie zmian w czynności śródbłonka naczyń wieńcowych w toku rozwoju niewydolności serca u myszy Tgαq\*44 i określenie roli aldosteronu w tym procesie. Czynność śródbłonka naczyń wieńcowych oceniana była w układzie izolowanego serca. Kontrolę stanowiły myszy FVB, w tym samym wieku. Oceniałem również poziom PGI2 w krążeniu wieńcowym oraz produkcję O2\- w mięśniu sercowym. Pomimo zwiększonej produkcji O2\- w sercach 4\-6 miesięcznych myszy Tgαq\*44, czynność śródbłonka była prawidłowa. Jednak, u myszy Tgαq\*44 w wieku 14\-16 miesięcy obserwowałem upośledzoną biodostępność NO oraz wzrost poziomu PGI2 w krążeniu wieńcowym. Zastosowanie kanrenonu – antagonisty rec. aldosteronowego u myszy Tgαq\*44 poprawiało czynność śródbłonka naczyń wieńcowych oraz wydłużało ich przeżycie, nie wpływając na przerost serca, zastój w krążeniu płucnym i poziom PGI2 w krążeniu wieńcowym. Podsumowując, u myszy Tgαq\*44 rozwój dysfunkcji śródbłonka naczyń wieńcowych ma charakter wtórny i charakteryzuje się upośledzoną dostępnością biologiczną śródbłonkowego NO. Jednocześnie"]

Number of results: 1