Search for: [Abstract = "Drżenie jest najczęstszym objawem współistniejącym z innymi ruchami mimowolnymi. Jest objawem dominującym w drżeniu samoistnym i w chorobie Parkinsona, a objawem jedynie towarzyszącym wielu innych zaburzeniom ruchowym, np. dystonii ogniskowej, czy ataksji rdzeniowo\-móżdżkowej. Celem była ocena częstości występowania i charakterystyki drżenia towarzyszącego zaburzeniom ruchowym innym niż drżenie samoistne i parkinsonizm, a w szczególności występującego w przebiegu dystonii ogniskowych, pląsawicy Huntingtona, choroby tikowej i ataksji rdzeniowo\-móżdżkowej, w porównaniu do drżenia występującego u osób zdrowych. Celami dodatkowymi była ocena zależności nasilenia drżenia od nasilenia podstawowego zaburzenia ruchowego oraz ocena przydatności aparaturowych metod oceny drżenia dotyczących częstości występowania i charakterystyki drżenia towarzyszącego innym zaburzeniom ruchowym. Badanie przeprowadzono na grupie osób zdrowych i chorych z ustalonym i nie budzącym wątpliwości rozpoznaniem klinicznym, w wieku od 18 do 80 lat. Wykluczono chorych ze współistnieniem innych chorób układu nerwowego oraz innymi potencjalnymi przyczynami drżenia. U każdego chorego przeprowadzono badanie neurologiczne i dokładny kwestionariuszowy wywiad.. Obecność, nasilenie i rodzaj \(spoczynkowe, pozycyjne, kinetyczne\) drżenia oceniano w obu kończynach górnych klinicznie w czasie badania neurologicznego oraz za pomocą trzech metod aparaturowych \(akcelerometr, tablet graficzny, badanie EMG\), które umożliwiły również uzyskanie innych danych \(parametrów\) charakteryzujących drżenie, takich jak częstotliwość, typ \( drżenia fizjologicznego lub drżenia samoistnego\) i synchroniczność skurczu mięśni agonistycznych i antagonistycznych. Nasilenie zaburzenia ruchowego i towarzyszącego drżenia oceniano za pomocą odpowiednich skal. Badaniu poddano 123 chorych z dystonią ogniskowa lub segmentarną, 28 chorych z pląsawicą Huntingtona, 43 chorych z ataksjami zwyrodnieniowymi, 26 chorych z chorobą tikową oraz 51 osób zdrowych stanowiących grupę kontrolną. Obecność drżenia w grupie kontrolnej wykryto za pomocą metod aparaturowych u około 10% osób. Było to najczęściej niewielkie drżenie pozycyjne o typie drżenia fizjologicznego, ze średnią częstotliwością około 9 Hz. Obecność drżenia u chorych z dystonią stwierdzono aż u około 50% chorych w ocenie klinicznej i u około 70% w ocenie aparaturowej. Najczęściej było to drżenie pozycyjne i kinetyczne o częstotliwości około 7 Hz i o typie drżenia samoistnego. Nie stwierdzono różnic pomiędzy częstością i nasileniem drżenia u chorych z poszczególnymi rodzajami dystonii. Obecność drżenia w ataksjach zwyrodnieniowych w badaniu neurologicznym stwierdzono u 40% chorych, a za pomocą akcelerometru u około 50% chorych, co różniło się znacznie od grupy kontrolnej \(p=0,001\). Dominowało drżenie pozycyjne o niewielkim nasileniu i częstotliwości około 7 Hz. W równym odsetku chorych \(około 45%\) występował typ drżenia samoistnego i drżenie innego typu. Obecność drżenia u chorych z pląsawicą Huntingtona stwierdzono jedynie u około 10% chorych, podobnie jak w grupie kontrolnej. Obecność drżenia u chorych z chorobą tikową stwierdzono u około 20% chorych. Ze względu na małą liczebność badanej grupy różnica częstości występowania drżenia u tych chorych w porównaniu do grupy kontrolnej nie była znamienna statystycznie. Występujące drżenie było niewielkie, głównie pozycyjne i o typie drżenia fizjologicznego. W żadnej badanej grupie chorych nie stwierdzono zależności między nasileniem drżenia a nasileniem choroby podstawowej. Na podstawie przeprowadzonego badania stwierdzono, że drżenie towarzyszy niektórym innym zaburzeniom ruchowym w różnym stopniu, bardzo często dystonii ogniskowej i segmentarnej, znacząco często ataksji rdzeniowo\-móżdżkowej. Ocena aparaturowa drżenia umożliwiła wykrycie obecności drżenia dodatkowo u 10\-20% chorych, u których drżenie nie było widoczne w ocenie klinicznej."]

Number of results: 0