Search for: [Abstract = "Cukrzyca typu 2 jest chorobą o złożonym podłożu. Na jej patogenezę składają się zaburzenia wydzielania insuliny i insulinooporność, które powstają w wyniku działania czynników genetycznych i środowiskowych. Celem badania była ocena wpływu polimorfizmu \- 308 G\/A w promotorze genu TNFα oraz wariantu aminokwasowego K121Q genu PC\-1 na rozwój insulinooporności tkankowej w grupie osób z dodatnim wywiadem rodzinnym cukrzycy typu 2. Dodatkowo przeprowadzono badanie kliniczno\-kontrolne \(case\-control study\) w celu określenia roli obu polimorfizmów w rozwoju cukrzycy typu 2 w populacji polskiej. Do badania włączono 120 osób z prawidłową tolerancją glukozy, oceniano pośrednie parametry insulinooporności, metodę zweryfikowano klamrą metaboliczną. Grupa homo\- i heterozygotycznych nosicieli allelu A w pozycji \- 308 promotora genu TNF\-α. cechowała się m.in. wyższym poziomem insuliny w 120 minucie doustnego testu obciążenia glukozą \(OGTT\) w porównaniu do nosicieli genotypu GG \(5,88\; SD 6,5 wobec 3,36\; SD 2,4\; p = 0,04\) Ponadto u nosicieli allelu Q w miejscu aminokwasowym 121 genu PC\-1 obserwowano m.in. wyższy poziom glikemii w 120 minucie OGTT w porównaniu do nosicieli genotypu KK \(5,03\; SD 1,25 wobec 4,68\; SD 1,31\; p = 0,04\). Nie stwierdzono różnic w dystrybucji par alleli w badaniu case\-control. Badane polimorfizmy wydają się wywierać wpływ na rozwój ilościowych cech przedcukrzycowych \(insuli"]

Number of results: 1