Search for: [Abstract = "Cukrzyca typu 2 cechuje się nieprawidłowym fenotypem skrzepu fibrynowego, charakteryzującym się szybszym tworzeniem gęstszych sieci fibryny o mniejszej podatności na lizę \(hipofibrynolizą\) w porównaniu do pacjentów bez cukrzycy. Mechanizmy tej zależności nie są w pełni poznane. Celem mojej rozprawy doktorskiej było zidentyfikowanie nowych czynników modyfikujących właściwości fibryny i sprawność fibrynolizy u pacjentów z cukrzycą typu 2. Przeprowadzono trzy badania przekrojowe, jedno badanie obserwacyjne oraz jedno badanie in vitro. Oznaczono m.in. hemoglobinę glikowaną, parametry hemostazy, aktywacji płytek, generację trombiny oraz przepuszczalność skrzepu fibrynowego. Sprawność fibrynolizy oceniono trzema metodami, według Lisman i wsp. \(2001\), Carter i wsp. \(2007\) oraz Pieters i wsp. \(2018\). Pierwszym badanym czynnikiem była oksydacja białek osocza. Oznaczono trzy markery\: całkowitą karbonylację osocza, stężenie substancji reagujących z kwasem tiobarbiturowym oraz całkowitą zdolność antyoksydacyjną osocza. Wykazano, iż całkowita karbonylacja osocza zależy od wartości hemoglobiny glikowanej, czasu od rozpoznania cukrzycy, a także od współistniejącej choroby sercowo\-naczyniowej. Całkowita karbonylacja osocza korelowała dodatnio z czasem lizy skrzepu ocenionym według Lisman i wsp., oraz ujemnie z przepuszczalnością skrzepu. Podwyższona całkowita karbonylacja osocza \(w"]

Number of results: 1