Search for: [Abstract = "Celem badań było opracowanie metodologii namnażania \(ekspansji\) monocytów z komórek progenitorowych CD34\+. Optymalnym podłożem do ekspansji komórek CD34\+ okazało się X\-VIVO 10 z dodatkiem FBS, SCF, IL\-3, FLT\-3L, TPO oraz 3\-4 dniowa hodowla. Natomiast do różnicowania w kierunku monocytów podłoże IMDM z dodatkiem FBS, M\-CSF, SCF, IL\-3, FLT\-3L i hodowla 7\-10 dniowa. Uzyskane wyniki wskazują, iż możliwe jest nawet 1000 \- krotne zwiększenie liczby wyjściowych komórek, z których ok. 40\-60% stanowią komórki CD14\+, a zatem około 600\-krotne namnożenie komórek CD14\+. Komórki CD14\+ zarówno morfologicznie jak i immunofenotypowo wykazywały obecność dwóch subpopulacji CD14\+\/CD16\- oraz CD14\+\+\/CD16\+ występujących w proporcjach około 2\:1. Nie odpowiadają one jednak klasycznym subpopulacjom monocytów krwi obwodowej określanym jako CD14dim\/CD16\+ oraz CD14\+\+\/CD16\-. Dodatek VD3, w porównaniu ze standardowym protokołem do różnicowania, powodował zwiększenie odsetka komórek CD14\+ oraz zmniejszenie odsetka komórek CD14\+\+CD16\+. Monocyty\/makrofagi, głównie subpopulacja CD14\+\+\/16\+, uwalniały IL\-12, ale nie TNFα i IL\-10, indukowały allo\-MLR \(głównie CD14\+\+CD16\+\), fagocytowały znakowane S.aureus \(głównie subpopulacja CD14\+CD16\-\), ale nie produkowały wewnątrzkomórkowego O2\-. Przeprowadzone badania udowodniły, iż komórki CD34\+ krwi pępowinowej mogą proliferować in vitro i różnicować się do 2 subpopulacji monocytów, które różnią się od monocytów krwi obwodowej. Zatem mogą one stanowić podlinie monocytów o różnej aktywności biologicznej lub reprezentują ich inny stopień dojrzałości."]

Number of results: 0