Search for: [Abstract = "Analizie retrospektywnej poddano 101 chorych z różnymi postaciami obrażeń zatok czołowych leczonych w latach 1996\-2002 w Klinice Chirurgii Szczękowo\-Twarzowej i w Klinice Neurotraumatologii UJ CM. Chorych podzielono na 4 grupy w zależności od typu złamania zatok czołowych, wg poszerzonej przez Stanley’a klasyfikacji Newman’a i Travis’a, Donald’a i Bernstein’a. Złamanie ściany przedniej zatok czołowych \(typ I\) stwierdzono u 26 chorych, złamanie ściany przedniej i tylnej \(typ II\) stwierdzono u 55 chorych, izolowane złamanie ściany tylnej \(typ III\) stwierdzono u 19 chorych. U jednego chorego stwierdzono złamanie „przeszywające”, tj.\: otwarte złamanie z ubytkiem skóry, wieloodłamowym złamaniem ściany przedniej i tylnej, drążące do płatów czołowych mózgu. Klasyfikacja złamań zatok czołowych według Donalde'a i Bernsteine'a, Newmane'a i Travise'a, zmodyfikowana przez Stanley'a, jest przydatna klinicznie i wyznacza kierunki postępowania leczniczego. W oparciu o tę klasyfikację ustalane są wskazania do chirurgicznego leczenia złamań zatok czołowych przy podejrzeniu obrażeń przewodu czołowo\-nosowego. Jednoetapowe chirurgiczne leczenie złamań zatok czołowych z plastyką dołu przedniego czaszki i operacyjnym leczeniem współistniejących obrażeń, zapewnia optymalny wynik leczenia, daje niski odsetek wczesnych i późnych powikłań zapalnych. Najlepsze wyniki leczenia uzyskano w grupie chorych z"]
