Search for: [Abstract = "aniach osoczowych stężeń poszczególnych hormonów po terapii w grupie BWSTT odnotowano istotny wzrost stężenia melatoniny i spadek stężenia serotoniny. Natomiast w grupie porównawczej nastąpił istotny spadek stężenia serotoniny. Jednakże nie wykazano istotności pomiędzy grupami. Ponad to, jedynie grupa BWSTT oceniła istotnie lepiej jakość życia we wszystkich podskalach. Z kolei, nie zaobserwowano istotnych zależności pomiędzy stężeniami hormonów, a stanem funkcjonalnym. Ważną obserwacją było, że w grupie BWSTT po 6, 12 oraz 18 miesiącach od zakończenia terapii 75% pacjentów brało czynny udział w życiu społecznym, a w grupie porównawczej było to odpowiednio 48 i 43%. W grupie porównawczej w ciągu 12 miesięcy 2 osoby zmarły i 2 osoby doznały kolejnego udaru, zaś w grupie BWSTT żadna osoba nie doznała udaru, 1 osoba zmarła po 18 miesiącach. Wnioski\: 1. Trening chodu na bieżni z odciążeniem masy ciała wpłynął korzystniej na poprawę funkcjonalności \(równowagi, prędkości i wydolności chodu\) u pacjentów we wczesnej fazie udaru mózgu niż terapia chodu po naturalnym podłożu. 2. Trening chodu na bieżni z odciążeniem masy ciała nie zmienił w istotnym stopniu osoczowych stężeń badanych hormonów w porównaniu z treningiem chodu po naturalnym podłożu. 3. Po zakończeniu treningów jakość życia pacjentów wzrosła w sposób istotny statystycznie w obu badanych grupach. Trening BWSTT nie wpłynął bar"]
