Search for: [Abstract = "Wstęp Zwężenie zastawki aortalnej \(AS – ang. aortic stenosis\) jest najczęstszą zastawkową wadą serca w populacji dorosłych, której częstość istotnie rośnie z wiekiem. Przez wiele lat chirurgiczna wymiana zastawki \(SAVR – ang. surgical aortic valve replacement\) była jedyną skuteczną metodą leczenia. Od czasu pierwszej przezskórnej implantacji zastawki w roku 2002, przezcewnikowa implantacja \(TAVI – ang. transcatheter aortic valve implantation\), stała się wartościową metodą w leczeniu pacjentów uznanych za nie\-operacyjnych a także alternatywą dla klasycznej chirurgicznej wymiany zastawki. Najbardziej rozpowszechnionym i preferowanym z uwagi na najlepsze wyniki kliniczne dostępem, do wprowadzenia zastawki podczas zabiegu TAVI, jest ten przez tętnicę udową. Może on być uzyskany w pełni przezskórnie \(PA – ang. percutaneous access\) lub poprzez chirurgiczne odsłonięcie tętnicy oraz późniejsze jej nakłucie \(SA – ang. surgical access\). W przypadkach, gdy zastosowanie dostępu udowego jest niemożliwe należy rozważyć wykorzystanie dostępu alternatywnego, którym jest najczęściej dostęp poprzez tętnicę szyjną, podobojczykową lub chirurgiczny dostęp koniuszkowy \(TA – ang. transapical access\). Cele pracy Celem rozprawy doktorskiej było określenie związku pomiędzy wyborem dostępu oraz sposobem jego uzyskania a przebiegiem zabiegu przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej,"]

Number of results: 1