Search for: [Abstract = "Wstęp Zjawisko starzenia się społeczeństw krajów wysoko rozwiniętych i rozwijających się stanowi ogromne wyzwanie gospodarcze, społeczne i medyczne. Pod koniec 2021 roku, gdy liczba ludności w Polsce wynosiła 37,9 mln, prawie 7,2 mln stanowiły osoby w wieku 65 lat i więcej. Jedną z metod stosowanych w opiece nad osobami w starszym wieku jest całościowa ocena geriatryczna \(CGA\). To powszechnie używane narzędzie we współczesnej praktyce geriatrycznej. CGA definiuje się jako złożony proces diagnostyczno\-terapeutyczny, który umożliwia rozpoznanie medycznych, psychospołecznych i funkcjonalnych możliwości oraz ograniczeń pacjenta w wieku starszym. Dzięki przeprowadzeniu CGA można następnie ustalić z pacjentem oraz jego rodziną priorytety leczniczo\-rehabilitacyjne seniora. Wiele badań wykazało, że przeprowadzenie CGA może wymiernie wpływać na poprawę stanu ogólnego pacjentów, co przekłada się na poprawę rokowania, polepszenie jakości życia \(QoL\) pacjentów i utrzymanie ich w jak najlepszej kondycji oraz funkcjonalnej autonomii. Badania wykazały, że jej zastosowanie w ocenie chorych w podeszłym wieku wiąże się ze zmniejszeniem śmiertelności, redukcją liczby hospitalizacji oraz poprawieniem stanu funkcjonalnego. Cel W niniejszej pracy analizowano możliwość wykorzystania elementów CGA u pacjentów powyżej 64 r.ż. w warunkach podstawowej opieki zdrowotnej \(POZ\). Celami badania były\: \(1"]

Number of results: 1