Search for: [Abstract = "Głównym celem tej pracy było scharakteryzowanie śródbłonkowego działania MNA\+ w zwierzęcych modelach dysfunkcji śródbłonka. Do badań in vivo uŜyłam dwóch modeli obrazujących dysfunkcję śródbłonka\: model cukrzycy i hipertruglicerydemii u szczurów. Ponadto zbadano działanie MNA\+ in vitro w modelu uszkodzenia śródbłonka przez pyrogallol w izolowanej aorcie szczura \(upośledzenie aktywności naczyniorozszerzającej NO\) i w modelu uszkodzenia śródbłonka przez nadtlenek wodoru w linii komórek śródbłonka EA. hy926 \(uwolnienie LDH\). W cukrzycy i hipertriglicerydemii podawanie MNA\+ \(100 mg\/kg per. os.\) podnosiło poziom endogennego MNA\+ i jego metabolitów w osoczu oraz przeciwdziałało rozwojowi dysfunkcji śródbłonka \(upośledzenie zaleŜnego od NO rozkurczu aorty wywołanego przez acetylocholinę i histaminę\). W cukrzycy terapia MNA\+ nie odwracała upośledzenia wytwarzania PGI2 przez ścianę aorty, choć znosiła kompensacyjny wzrost stęŜenia 6\-keto\-PGF1a w osoczu. W hipertriglicerydemii natomiast podawanie MNA\+ zdawało się nasilać wytwarzanie PGI2. Zarówno w cukrzycy jak i w hipertriglicerydemii działanie śródbłonkowe MNA\+ było niezaleŜne od jego wpływu na parametry biochemiczne. W badaniach in vitro MNA\+ w niewielkim stopniu chronił przed uszkodzeniem śródbłonka zarówno w modelu uszkodzenia śródbłonka przez pyrogallol i w modelu uszkodzenia śródbłonka przez nadtlenek wodoru."]

Number of results: 1