Search for: [Abstract = "\), doustne glikokortykosteroidy \(GKS\) \(21,1% vs 52%\), leki z grupy beta2\-agonistów \(SABA\) \(18,4% vs 28%\). Farmakoterapia zarówno pierwszej, jak i drugiej linii interwencji, prowadzona przez personel medyczny, opierała się w analizowanej grupie w kolejności\: na lekach przeciwhistaminowych \(89,3%\), GKS \(83%\) i wlewach kroplowych \(61,3%\). Równie wysoki odsetek stosowania GKS \(82%\) i nieco niższy leków przeciwhistaminowych \(76%\) odnotowano u dzieci zgłoszonych do Rejestru. Adrenalinę, jako lek ratunkowy w pierwszej linii interwencji, otrzymało w tym materiale 39 \(34,8%\) dzieci, i choć stanowi to wyższy odsetek niż w Rejestrze \(28% pacjentów\), to postępowanie takie ocenia się jako zbyt rzadkie. Podsumowaniem przeprowadzonej analizy jest stwierdzenie, ze prawie 2\/3 dzieci \(65,2%\) z ciężką anafilaksją nie otrzymało adrenaliny jako leku pierwszego rzutu. Bezpośrednio po epizodzie anafilaksji tylko 1\/3 pacjentów została zaopatrzona w receptę na adrenalinę, a mniej niż 10% zostało przeszkolonych w zakresie postępowania w przypadku kolejnego epizodu anafilaksji. Podanie adrenaliny tylko u 1\/3 dzieci z ciężkimi objawami ogólnoustrojowej reakcji uwidoczniły jej ograniczone zastosowanie w anafilaksji. Niewystarczające użycie adrenaliny podczas pierwszej interwencji medycznej, jak również rzadkie stosowanie w praktyce zalecanego planu postępowania po epizodzie anafilaksji \(recepta na lek,"]

Number of results: 1